Adolf Eichmann (* 19 marca 1906 w Solingen; † 31 maja 1962 w Ramli koło Tel Avivu) – syn księgowego, urodzony w Nadrenii, ale w dzieciństwie rodzina przeniosła się do Austrii. Nie skończył żadnych szkół, został akwizytorem amerykańskiej Vacuum Oil Company. W 1932 wstąpił do NSDAP, przeniósł się do Niemiec i wstąpił do SS. W 1935 r. został powołany do wydziału SD (Sichderheitsdienst, Służba Bezpieczeństwa w ramach SS), zajmującego się sprawami żydowskimi. Od tego momentu Eichmann należy do najaktywniejszych organizatorów „rozwiązania kwestii żydowskiej” na wszystkich jej etapach. Najpierw organizował przymusową emigrację Żydów z Wiednia, Pragi, a na jego wzorach prowadzono też akcję przymusowej emigracji Żydów z Rzeszy (Reichszentrale für Jüdische Auswanderung w ministerstwie spraw wewnętrznych).

Po wybuchu wojny zakres jego działania się rozszerzył, został kierownikiem „referatu przesiedleńczego” w gestapo, Jego wpływ i znaczenie wykraczało poza sprawowaną funkcję kierownika referatu. To on wspólnie z szefem gestapo Heinrichem Muellerem opracował plan przesiedlenia wszystkich Żydów z Rzeszy, Austrii i Czech do Generalnego Gubernatorstwa (tzw. rezerwat żydowski, planowany w okolicach miejscowości Nisko na Podkarpaciu, a potem w okolicach Lublina). Plan ostatecznie nie doszedł do skutku, m.in. wskutek oporu niemieckiej administracji Generalnego Gubernatorstwa. Uczestniczył też w przygotowaniu planu urządzenia gigantycznego getta dla europejskich Żydów na wyspie Madagaskar.

Eichmann był uczestnikiem konferencji w Wannsee, gdzie przedstawiciele kilku ministerstw i urzędów III rzeszy dokonywali „miedzyresortowych” uzgodnień dotyczących szczegółów mordu na europejskich Żydach. Jednym z głównych zadań Eichmanna stała się koordynacja kolejowych rozkładów jazdy w Europie, tak by pociągi z Żydami do miejsc zagłady kursowały regularnie i bez zakłóceń. Nigdy nie brał bezpośredniego udziału w egzekucjach, choć był ich świadkiem. Był typowym „sprawcą zza biurka”.

Pod koniec wojny Eichmann ukrył się i uciekł do Argentyny. Pojmany w 1960 r. przez wywiad izraelski i uprowadzony, stanął przed sądem w Jerozolimie. Jego proces, nagłośniony przez wszystkie media, był pierwszą w tej skali konfrontacją światowej opinii publicznej z Holocaustem. Eichmann odpowiadał za udział w mordzie na Żydach, ale akt oskarżenia obejmował także inne zbrodnie przeciwko ludzkości. Punkt 9. aktu oskarżenia (w kategorii „przestępstwa przeciwko ludzkości”) mówi o „deportacji pół miliona osób spośród polskiej ludności cywilnej z ich miejsca zamieszkania z zamiarem osiedlenia Niemców na ich miejscu”. Eichmann został stracony przez powieszenie, a jego prochy rozsypano na morzu.