Heinrich Himmler

himmlerHeinrich Himmler (* 7 października 1900 w Monachium; † 23 maja 1945 w Lüneburgu) pochodził ze skromnej rodziny mieszczańskiej, jeden z najwyższych dygnitarzy nazistowskich, odpowiedzialny za masowe deportacje obywateli polskich, następnie za ludobójstwo dokonane na Żydach w Europie oraz za liczne inne zbrodnie wojenne. Miał wykształcenie rolnicze, zanim zaczął karierę w partii nazistowskiej był hodowcą drobiu. W styczniu 1929 Himmler został dowódcą SS (paramilitarnej formacji partii nazistowskiej NSDAP). Już po objęciu władzy przez nazistów w 1933 roku Himmlerowi udało się poprzez udział w krwawej rozprawie z rzekomym „puczem Roehma” wyeliminować konkurencję SA, innej paramilitarnej organizacji nazistowskiej. Od 1936 r. był szefem policji niemieckiej, a od 1943 r. także ministrem spraw wewnętrznych. Kontrolował cały aparat przemocy i zbrodni nazistowskiego państwa (wszystkie formacje policji, gestapo, SD czyli wewnątrzpartyjna służba bezpieczeństwa). Jednostki SS przeprowadzały akcje specjalne w okupowanych krajach (np. Akcja Tannenberg – czyli Grunwald na ziemiach polskich zajętych w 1939 r, to była akcja wymordowania warstwy przywódczej, zwłaszcza na ziemiach wcielonych do Rzeszy). Jednostki SS tworzyły też załogi obozów koncentracyjnych, przeprowadzały masowe mordy na Żydach, Cyganach i przedstawicielach innych narodowości.

W październiku 1939 r. został mianowany Komisarzem Rzeszy d/s Umacniania Niemczyzny [Reichskommissar fuer die Festigung deutschen Volkstums], co w praktyce oznaczało przejęcie odpowiedzialności za politykę ludnościową na większości terenów okupowanych. W tym charakterze Himmler sprawował również nadzór nad deportacjami obywateli polskich (Żydów i nie Żydów) z ziem wcielonych do Rzeszy. Himmler był współodpowiedzialny za wszystkie antyżydowskie posunięcia, także mordy w obszarze władzy nazistowskiej. W kręgu Himmlera wypracowywano kolejne warianty „rozwiązania kwestii żydowskiej”. Rozważano utworzenie „rezerwatu” dla Żydów na terenie Generalnego Gubernatorstwa, wywiezienie Żydów poza Europę (Madagaskar). Wraz z rozszerzaniem się terenów kontrolowanych przez III Rzeszę plany radykalizowały się, aż ostatecznie po rozpoczęciu wojny z Rosją Sowiecką Himmler inicjował, kontrolował i stopniowo radykalizował politykę systematycznego unicestwiania Żydów na terenach okupowanych Związku Radzieckiego. W ciągu pierwszych miesięcy wojny sowiecko – niemieckiej, (rozpoczętej 22 czerwca 1941 r.) komanda specjalne SS wymordowały na zajętych terenach Polski wschodniej i Związku Radzieckiego milion Żydów (!). Mord na Żydach szybko rozszerzono na całą Europę. Ofiarę nazistów padło 6 milionów Europejczyków pochodzenia Żydowskiego. W ostatnich dniach wojny usiłował samodzielnie podjąć negocjacje z aliantami. Hitler pozbawił go za to 29 kwietnia 1945 r. wszelkich funkcji i wykluczył z NSDAP. Ujęty przez wojska alianckie 23 maja popełnił samobójstwo.